Ahiret

“İnsanlar, insanların içinde insana hasret yaşarlar.”

İnsanlar, İnsanların içinde neden insanlara hasret yaşarlar ki yetmez mi bir insana, bir insan. Hani yetmezmiş ya bir ömür bir kişiye ya çok insanlı olanlar, onlara da yetmez mi ki bir kişide her dala konarlar. Sadakatsız bir ruh ortamı var insancıklar arasında. Sevgi iki kişi arasında yetmiyor ise eksik olan şey güvendir, güven yok ise sevginin önemi kalmıyor. Saatlerce sarılıp, sevişe biliyorsun sevgi adına her şeyi yapabiliyorsun şiirler okuyup şarkılar dinletiyorsun, gününü mutluluğunu, mutsuzluğunu paylaşıyorsun tüm sevgiyi sevişmeyi sonuca bağlayamıyorsun. Sevgi; sevişmeyi, güven; evliliği doğuruyor sanırım.

O kadar seversin, her şeyi göze alırsın gelmişi, geçmişi ve sevdiğini de karşına alırsın dersin ki “Öyle bir hayat yaşayalım ki bu dünya da (Mutlu, Huzurlu, Sevgi, Saygı ve İslam dolu) Göçüp gittiğimizde ahirete, orada da seninle olayım. Kişinin sevgi olarak gelebileceği en son nokta budur bence bir seven bunu diye biliyor ise dünya da her şeyi gözü almış demektir bunun ötesinde bir şey yoktur. Çok mu zordur tek insan olmak ve diğer insanlar içinde insana hasret yaşamamak.